مطالعه‌ی تاریخی تحول ازدواج در ایران(1345-1390)

ازدواج، مجرای شکل‌گیری خانواده است. تغییرات جمعیت‌شناختی در ارتباط دیالکتیکی با تحولات اجتماعی، خانواده را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد و به همین نسبت ازدواج نیز در دوره‌های مختلف تاریخی متأثر از عوامل جمعیت شناختی است. این مطالعه به توصیف تحولات ازدواج در دوره‌های جوانی و میان‌سالی، در مناطق شهری و روستایی و در چهار دوره‌ی پیش از انقلاب، پس از انقلاب، دوره سازندگی و دوره اخیر پرداخته است. یافته‌ها حاکی از آن است که در رابطه با تحولات ازدواج می‌توان دو بعد را از هم تفکیک کرد: وضعیت تجرد و درصد تغییرات تجرد. از بعد وضعیت تجرد، نسبت افراد هرگز ازدواج نکرده در بین زنان جوان و میان‌سال شهری و روستایی به طور کلی رو به افزایش است. این نسبت در مردان پس از انقلاب کاهش یافته و پس از آن رو به افزایش نسبی گذاشته است. در رابطه با درصد تغییرات تجرد، نیز باید گفت، نسبت تغییرات زنان هرگز ازدواج نکرده، روند افزایشی قابل توجهی داشته است. این در حالی ا‌ست که‌ این امر در بین مردان با شیب بسیار کمی رو به افزایش داشته است.